Steeds maar weer wordt ze naar voren geschoven om aandacht te creëren voor een familie die in een overlevingsstrijd zit verwikkeld. De Oranjes snappen ook wel dat hun sprookje aan het begin van het einde is beland. Het Nederlands volk pruimt het niet langer en dat heeft ook met het niveau van de huidige generatie te maken. Het uithangbord van deze ellende is natuurlijk wel Eloise van Oranje. Een bekakt pratend studentje die net doet alsof ze rond moet komen van het verkopen van haar kleding, nadat ze het al heeft afgedragen. Ze woont in een grachtenpand met een huur van drie ruggen. Dat hoest ze vast niet op met het slijten van een H&M-overhemd voor 7,50. Nee, dat wordt gewoon gefinancierd door u en mij. Indirect weliswaar, maar toch.
Jan Roos: “Ze woont in een grachtenpand met een huur van drie ruggen.”
Nu is ze een bedrijfje begonnen die tweedehandskleding verkoopt en na aftrek van alle kosten zal de opbrengst naar het goede doel gaan. Heel vriendelijk natuurlijk want over het algemeen is bij die familie de familie het goede doel. Niet geheel toevallig komt ze ook met een kinderboek (echt helemaal zelf geschreven kucht) met hetzelfde onderwerp. Dat boek wordt gesponsord door Unilever en is te koop bij Kruidvat. Twee bedrijven die helemaal niets hebben met de verkoop van gedragen kleding. Maar er moest toch ergens geld worden verdiend aan haar zogenaamde maatschappelijke betrokkenheid.
