Jan Roos: Aandacht werkt als verboden middel voor de simpele ziel
Als je Dries belt zegt ie ja. Nog voordat je je vraag hebt gesteld bevestigt hij dat ie komt. Voor een opening van een envelop kan je hem nog boeken. Als Roelvink maar voor een camera kan staan te glimbollen. En als die camera’s ontbreken heeft hij altijd nog zijn eigen camera op zijn telefoon waarmee hij zich laat filmen als hij bijvoorbeeld op Schiphol loopt. Heel parmantig kijkt ie dan in het rond in de hoop dat mensen hem herkennen. Ze moeten zich immers minstens afvragen welke man daar nou wordt gefilmd. Het is natuurlijk verschrikkelijk sneu, maar van Dries kan je het wel hebben, omdat ie het zelf ook wel weet en eerlijk toegeeft.
View this post on Instagram
Jan Roos: “Heel parmantig kijkt ie dan in het rond in de hoop dat mensen hem herkennen.”
Van wie het minder te trekken valt, is Stephanie Tency. Ze probeert al vele jaren door te breken, maar dat lukt haar niet wegens een extreem gebrek aan talent en vooral verstand. Ze wilde presenteren, dat werd niet veel. Toen ging ze eigen programma’s produceren met haarzelf in de hoofdrol, dat werd ook niet veel. Daarna begin ze een vlog-carrière waarin ze uren lag te huilen in haar bed, dat trok ook niet echt veel volk. Haar bekering tot de islam kreeg de handjes ook niet op elkaar. Pas na heel lang nadenken heeft ze nu toch haar landelijke bekendheid weten te krijgen door zichzelf als mislukt te positioneren. Wel knap natuurlijk. Ze heeft opeens spijt van al haar cosmetische ingrepen. Er kwam een documentaire en veel interviews. Elk stapje van haar ontmanteling werd breed uitgemeten door Tency. Nu zijn haar implantaten verwijderd. Met haar implantaten op de plek waar ze voorheen onder de huid zaten kijkt ze triomfantelijk in de camera. Ze noemt zichzelf in de begeleidende tekst eindelijk gelukt. Dat heeft vast te maken met het gevoel dat dit veel aandacht op zal gaan leveren.
View this post on Instagram
