Een stukje tekst van Goor over het afgelopen jaar met 16 keer het woord ‘ik’ en 12 keer het woord ‘mijn’. Het is een opsomming van waarom het leven hem zo toelacht, terwijl wij weten dat ie elke dag zit te huilen in Dubai. En dat zijn carrière voorbij is verzwijgt ie ook maar ff voor het gemak.
Hoe kan een mens zo monomaan zijn? Met niets anders bezig dan zichzelf. Het heeft echt iets triests. Maar aan de ander kant geeft het ons wel weer genoeg momenten om te lachen. Dus dank, ouwe bipolaire cokejunk! En houdt inderdaad “moedt”.
“En ondanks het zure einde met de lockdown. Blijf ik geloven in een wereld waarin we kunnen leven met Covid en zal ik ook wederom blijven hopen op de liefde. Ik wens iedereen alvast fijne kerstdagen toe omring je met dierbaren en houdt moedt en hoop want het kan zo donker niet zijn het wordt vanzelf weer licht! Carpe Diem”